Awayday Burgum/Bergum

Soms zijn er van die uitwedstrijden die weer een nieuwe traditie tot leven brengen. Bovenstaande awayday is voor mij in elk geval een reden geweest om weer eens een collumn te schrijven. Ik hoop dat we hiermee weer een traditie in ere kunnen herstellen en dat bij toerbeurt iemand de pen oppakt om een stuk over onze belevenissen te delen. Niet alleen leuk om te lezen maar ook goed voor een stukje historie voor het nageslacht.

De voorpret is ook al aanwezig en het is opvallend hoeveel mensen Paul uit Westerbork willen bevrijden om toch met ons mee te doen in Burgum. De reden hiervoor is duidelijk. Paul loopt net zo veel in 1 wedstrijd als ca. 8 OZW-ers. Ik vraag me zelf af of er ook zoveel animo zou zijn als ik die oproep had geplaatst. Voor mijn gemoedsrust probeer ik maar snel aan wat anders te denken.

Zondagmorgen 1 december. Ik ben op tijd uit de veren want ik voel aan alles dat deze dag wel eens weer een legendarische awayday kan worden. Waarom? Ik weet het niet maar op de één of andere manier heb ik een bepaalde kriebel in mijn buik. Of zal dat komen omdat Mario, Tieme en Ad zoals wel vaker bij een uitwedstrijd eerst even bij mij langskomen om een lekkere cappuccino te nuttigen? Mario staat al vroeg bij mij op de stoep en is best nerveus. Er zijn 2 zaken die hem zichtbaar bezighouden:

1) hij moet keepen vandaag en heeft nog geen handschoenen;
2) zijn Sinterklaas gedichtjes voor zijn kinderen moeten nog uitgeprint worden.

Punt 2 is snel geregeld aangezien Sarolta Mario gerust stelt en aangeeft dat zij de gedichtjes wel gaat printen. Punt 1 is lastiger maar na lang zoeken hebben we de keepershandschoenen van mijn zoon van 14 gevonden. Na 5 minuten wurmen zitten de handschoenen zo strak om Mario zijn handen dat we besluiten om de handschoenen niet weer uit te doen.

Het gesprek aan de keukentafel komt al goed op gang en zoals wij wel vaker aangeven kan de podcast gestart worden. Bij vertrek wordt google-maps in de auto gecheckt en tot onze verbazing vinden we 2 aankomsttijden naar Burgum/Bergum. De route naar Bergum duurt langer dan de route naar Burgum dus we besluiten om de route naar Burgum maar verder te vervolgen.

Mooie reis en prachtig zonnetje. Het is genieten onderweg met plaatsjes als o.a. Aduard, Zuidhorn, Noordhorn en Grijpskerk. We praten heerlijk over van alles en nog wat. Van vervuilende melkstallen tot Igor Korneev. Igor Korneev deed volgens Tieme nooit wat op de training in verdedigend opzicht maar was in de partijtjes altijd wel goed voor minimaal 6 goals in de afsluitende partij.

Ook nog even kort stilgestaan bij een relatiebreuk bij één van onze teamgenoten (nee Roode dit keer jij niet!). Gelukkig allemaal in goed overleg en de kinderen zijn al dik in de 20. Ik merk vervolgens op dat mijn kinderen helaas nog maar 12 en 14 zijn……………… het blijft even stil in de auto en vervolgens lachen we tranen met tuiten. Het beloofd een mooie dag te worden!

Aangekomen in Burgum denken we gelijk op het goede spoor te zitten maar de dug-out waar we stoppen is wel erg lang en blijkt een fietsenstalling te zijn. Even verder kijken en ja hoor daar zien we het sportpark Het Koningsland liggen. We snappen gelijk waarom het sportpark deze naam heeft gekregen. Een megalomaan gebouw van ongekende omvang zeker als je kijkt naar het aantal inwoners van het dorp. Henk Blaauw begroet ons enthousiast en geeft aan al een rondleiding te hebben gekregen van de kantineman. Deze kantineman blijkt 30 minuten later scheidsrechter van dienst te zijn.

We nemen plaats in een voor ons doen mega kleedkamer en beginnen ons om te kleden. Iedereen aanwezig en we zijn toch maar mooi met 15 man in Burgum. Onze gelegenheidsleider Jerrel schittert door afwezigheid. Derhalve wordt door onze aanvoerder Henk Blaauw besloten een videoverbinding tot stand te brengen. Jerrel neemt met ons de kerstboomopstelling door en daarna is er verwarring over diverse plaatjes in de app met de opstellingen. Is plaatje 1 nou de opstelling voor de 1e helft? Of toch plaatje 2?

Man man man wat een heerlijke voorbereiding. Bij mij persoonlijk wel een kleine teleurstelling. We spelen tegen Burgum 1 en ik hoopte derhalve ooit een keer in een programmaboekje te staan. Na diverse vrijwilligers van Burgum te hebben gesproken moet ik tot mijn teleurstelling constateren dat er echt geen programmaboekjes zijn gedrukt. Marcel Roode is deze dag niet aanwezig aangezien hij bezig is met zijn verhuizing. Wij hebben begrepen dat er 2 verhuisdozen met alleen maar programmaboekjes als eerste zijn verhuisd………..

De wedstrijd verloop rustig en we hebben voor ons doen best veel balbezit. Scheidsrechter is aanwezig en het feit dat hij aanwezig is maakt zijn aanwezigheid goed zichtbaar en hoorbaar. In woord en gebaar wordt ons duidelijk gemaakt dat iedereen zijn mond moet houden en ook onderling mogen we niet schelden op elkaar. Met name dat laatste doet Robert Elting zichtbaar geen goed. Gerrie van Lingen heeft als enige op het veld de scheidsrechter niet gehoord en besluit toch nog maar even in het plat Gronings de scheids iets toe te roepen. Gevolg: Gerrie kan gelijk 10 minuten uitrusten aan de kant van het veld. Burgum ruikt bloed en we worden aardig onder druk gezet. Dit resulteert na 23 minuten dan ook in de 1-0 voor Burgum. Beetje een raar balletje waar naar later blijkt Mario de hand in heeft gehad, maar daar over later meer.

Gerrie is inmiddels weer beschikbaar en zijn eerste activiteit is de bal naar de middenlijn brengen. Op advies van Marnix Kolder legt Gerrie de bal op de middenstip met de rug naar de keeper van Burgum die nog op de zestien uitgebreid de goal van Tjitte staat te vieren. Dat vieren is van korte duur want nadat de scheidsrechter fluit om het spel te hervatten knalt Marnix de bal met een streep in één keer in het doel van Burgum. 1-1. Verbijstering alom op het sportveld en met name Burgum is verbijsterd en heeft dit nog nooit eerder gezien. Voor ons is dit gesneden koek en dit maken wij meerdere keren per seizoen mee. Het blijft fascinerend om te zien hoe Marnix met zijn traptechniek tegenstanders volledig in verwarring achterlaat.

Ruststand 1-1. Heerlijke thee in de rust en verder geen bijzonderheden. Jerrel is inmiddels gearriveerd en geeft ons nog wat tips mee voor de 2e helft. Mijn taak qua voetbal zit erop en ik neem de vlag ter hand voor de 2e helft. Wij hebben de luxe om voor de 2e helft o.a. Tieme Klompe in te brengen.

2e helft is eenzijdig en speelt zich helaas veelal op onze helft af. Zonder echt grote kansen weg te geven komen wij amper nog op de helft van de tegenstander. Tijdens het vlaggen word ik van mijn taak gehouden door DE fotograaf van Burgum die continu tegen me aan praat. Ik antwoord beleefd maar begin steeds vaker weg te sprinten. In de 55e minuut maakt Burgum middels een schot van buiten de zestien 2-1. Dit is een tegenslag en deze tegengoal komt duidelijk te vroeg. Desalniettemin strijden we verder en weten in elk geval onder leiding van Tieme en Henk verdere averij te voorkomen.

Zo kabbelt de wedstrijd voort en minuut 90 breekt aan. Tieme staat als centrale laatste man ongeveer op de middenlijn en ziet Marnix er nog maar een sprint uittrekken. Tieme geeft een strakke bal over 35 a 40 meter en bediend Marnix die vervolgens kort en hard uithaalt in de korte hoek, BAM 2-2! Iedereen juicht en we zijn blij dat we misschien een punt kunnen stelen uit Burgum. Vanaf de aftrap weer snel balbezit voor onze rechtsback Aaldert die de bal met een strakke bal geeft op Bonne. Bonne gaat er op de rechterkant vandoor en passt met zijn laatste krachten een bal op Marnix die vervolgens één op één komt te staan met de keeper van Burgum. Marnix maakt geen fout en schuift de bal beheerst in het doel: 2-3! Aftrappen hoeft niet meer. De wedstrijd is ten einde. Ongeloof en blijdschap maken zich nu van ons meester. We hebben gewoon gewonnen en de punten gaan mee naar Groningen!

Dan ben je 52 en ren je met je OZW-maten als een dolle over het veld. Deze wedstrijd toont maar weer eens aan dat stoppen echt geen optie is voor deze OZW-er. Wat een blijdschap en vreugde bij OZW en haar supporters. Voorzitter Leen die toch maar even de moeite had genomen om naar Burgum te rijden glundert van oor tot oor.

Vrij snel naar huis gereden met Tieme, Ad en Mario euforisch in de auto. Nog meer goed nieuws de gedichtjes van Mario zijn geprint door Sarolta. Hoeveel goed nieuws kun je hebben op 1 dag. Eenmaal thuis gekomen gelijk opmaken voor een Sinterklaasfeest in Stadskanaal. Het doet mij niets. Ik ben alleen maar blij. Moe maar voldaan de dag afsluiten rond 23.47 uur. Ik hoor middels een belletje een app binnenkomen. Toch nog even kijken. Het is Mario. Mario vraagt zich af of ik hem ook wil noemen in de collumn. Als hij die eerste goal niet had doorgelaten had Marnix nooit kunnen scoren………… Of Mario de assist op zijn naam krijgt bijgeschreven……

Nou bij deze Mario en mijn zoon Cesar wil graag zijn handschoenen terug. Of heb je ze nog steeds aan?