Datum: Zondag 23 maart 2025 | 10.00 uur
Wedstrijd: OZW2 - Groen Geel 2
Uitslag: 0-3
OZW is een club van vele tradities. Als nieuw lid moet je eerst door de ballotage, de ALV vindt plaats in de Sleutel en Marcel Roode wordt (niet in de laatste plaats door zichzelf) zoveel mogelijk op de hak genomen. Een ongeschreven regel is dat je altijd even je tasje meeneemt als je bij een wedstrijd komt kijken. Dat je blijkbaar niet 'echt' mee hoeft te doen, moet je maar even voor lief nemen. Dat je je als een soort verdwaalde Suk Hyun-Jun in een grijs gebied tussen de kleedkamer en het veld begeeft, kan ook een behoorlijke aanslag op je ego zijn. Maar OZW ben je nou eenmaal niet alleen.
Soms voel je aan dat het een tasje mee-dag is. Vaak ingegeven door een uitgedunde selectie. Dat je als chronisch geblesseerde speler eigenlijk al bedankt hebt voor de rest van het seizoen, speelt dan even geen rol meer. Want het laatste wat je vanuit de dug-out wilt aanschouwen, zijn 9 teamgenoten die zich het schompes lopen terwijl je zelf prima als veredelde pion had kunnen fungeren. Droom je dan stiekem van een tasje mee-scenario waarbij je alsnog de hoofdrol opeist met een winnende goal in de dying seconds? Nee hoor, natuurlijk niet...
Groen Geel lijkt het in de breedte (vul in zoals u wilt) beter voor elkaar te hebben. Toch wordt ook daar kort na Koert zijn capitulatie al bij de bank geïnformeerd 'of er nog iemand fit is'. Vanuit onze ooghoek zien we 5 handen de lucht in schieten, wat de vraag vanuit het veld een retorische nasmaak geeft. Verder onttrekt zich een evenwichtig wedstrijdbeeld. Na wat discussie over de kansverhoudingen die neigt naar het expected goal syndrome waaraan 'het voetbal' onderhevig lijkt, concludeert afzwaaiend teammanager Nico a.k.a. Raio dat het dus gewoon 0-0 staat.
We verschijnen ongewijzigd, onomgekleed en zonder wedstrijdbal weer aan de aftrap. Het is ook het enige moment dat Das Phanthomas even de hoofdrol opeist. Vol goede moed begeven we ons over de steppe van West-End. Op basis van de eerste helft hebben we ook geen enkele reden om al met een andere vorm van moed aan te treden. Maar als de plaggen uit het veld meer afstand beginnen te overbruggen dan zijn befaamde crossballen, lijkt Gio zich te ontpoppen tot de personificatie van deze voetbalochtend. De wil er wel, maar het komt er gewoon niet uit.
Moraal van dit verhaal: voetbal is het tasje meenemen. Hopen op het onverwachte. Anticiperen op het onwaarschijnlijke. Want stel nou dat dit jouw ochtend is. Waarop het volledige universum in jouw dienst staat en alles wat je aanraakt in goud verandert. Het tasje symboliseert de spanning die elke voetballer, jong en oud, voelt in aanloop naar een wedstrijd. Neem 'm maar mee, want je weet maar nooit...
PS: OZW 2 speelde vanochtend ook. Ik weet niet of daar een verslag van komt, maar anders kunnen we die misschien afdoen met de uitspraak van Mario: 'Wie zei dat die keeper niet goed was?!'
Hartelijke groet, Lars Wendel
