Datum: Zondag 9 maart 2025 | 10.00 uur
Wedstrijd: OZW3 – VVK2
Uitslag: 2-3
Soms gaan sprookjes niet zoals het zou moeten.
Vorige week had ik de wedstrijd aan me voorbij laten gaan. Ik had ingeschat dat ik als assistent-coach net iets harder nodig was bij die andere club waar ik van houd, aangezien die helemaal zonder coach zit. Vervolgens zag ik een wedstrijd die zich volgens een soort droomscenario ontrolde. Denken dat je vrij gemakkelijk wint, naar een gelijkspel, naar uiteindelijk 3-1 winst.
Om niet al te veel eer hiervoor op te eisen, zei ik tegen Henk Brugge: “Ga jij maar door die erehaag.” Het lot van een assistent-coach. Dat vervolgens elkaar napratend voetbal analytisch Nederland met hun grote Randstedelijke arrogantie dacht dat het feestje achteraf ging om iemand die er niet meer bij was, heeft niets begrepen van clubliefde en wat er zich afspeelde in het stadion. En over de mensen die deze clubliefde delen en bij ons zijn, wat heel wat anders is dan een ‘middelvinger’ naar degene die dit voor geen meter bleek te hebben en er niet bij zijn. Dit was ook rechtzetten van een schandalig verlies (9-1!).
En dat was precies de taak die we een week later voor stonden. Rechtzetten van een schandalig eerder verlies. Eerder deze competitie werd er uit bij VVK met 5-2 verloren. Een wedstrijd waar weinig lukte. Er discussie ontstond of de spitsen nu wel of niet veel vuile meters maakten. En waar er medelijdenbier door VVK uitgedeeld werd na de wedstrijd met de genadeloze typering ‘tandeloze tijgers’. Dus dat droomscenario moest hier ook maar zich ontrollen.
Als we niet getergd waren deze wedstrijd te winnen, dan wist ik het ook niet meer. VVK staat onder ons en met winst zetten we een stap naar de middenmoot. Als ik de verhalen moet geloven was de tweede helft vorige week echt weergaloos met bekeken goals en sterk veldspel. Maar vooral die vorige wedstrijd tegen VVK zou er toch toe moeten leiden dat we getergd tot op het bot het veld in zouden gaan.
Toch waren de voortekenen voor de wedstrijd niet bepaald gunstig. Degenen die de keeper in moesten trappen leken niet te begrijpen wat de keeper nu precies verlangde. De aanvoerder die zijn aanvoerdersband vergeet. Een assistent-coach die dan eerst de verkeerde band ophaalt, omdat er meer zijvakjes in een tas blijken te zitten. En een veld waar verzorgd voetbal op zijn minst gezegd bemoeilijkt wordt. Maar ook een zonnetje waardoor je nu zeker weet dat de lente eraan komt, als zij er nog niet is. Op naar zonnige tijden.
De zon bleef. Het gevoel dat dit toch echt wel in winst omgezet zou moeten worden, verdween wel snel. Dat voetbal een spel van fouten is werd maar weer eens bewaarheid. Passes die niet aankwamen. Te veel de moeilijke oplossing. Te veel naar achteren lopen. Te weinig druk op de bal waardoor VVK geregeld een bal achter onze verdediging kon leggen. Discussies over de 8- en 6-positie en wie dit in moest vullen. Het uitvallen van onze aanvoerder. Dat kon niet goed blijven gaan. Dat bleef het ook niet. Een verkeerde breedtebal leidde de goal van VVK in. En mede dankzij de keeper, die wel degelijk zijn tijgerkant liet zien door katachtige sprongen, mochten we niet eens ongelukkig zijn met een 0-1 ruststand, hoewel de laatste fase ook genoeg aanknopingspunten bood om VVK als ware tijgers te besluipen en de prooi te pakken en onze klauwen in ze te zetten.
In de rust ging het over zaken als reactievoetbal vs. anticipatievoetbal en over het verschil tussen hoog druk zetten en vastzetten. Wat nog leidde tot verwarring wat we nu eigenlijk gingen doen. Gelukkig toonde Berghuis zich de tweede helft zich een ware dirigent die de manschappen stuurde in woord en gebaar. Door niet naar achter te lopen bij uittrappen en dergelijke, kregen we steeds wat meer grip op de wedstrijd, ondanks dat er nog steeds veel fout ging.
Een niet gegeven strafschop leidde nog tot getergdheid bij Aalfs, alleen wel in de richting van de scheids en dus tien minuten mocht afkoelen. Daling vroeg zich na de wedstrijd wel af of hij die gele kaart niet wat te snel gegeven had. Dat kan niet gezegd worden van de latere gele kaart voor VVK na een harde overtreding waarbij hij veel te laat was. Maar sowieso mogen we gewoonweg dankbaar zijn voor dat Daling fluit, die dat overigens ook nog eens verdienstelijk deed.
Maar er viel natuurlijk wel degelijk iets te halen. En doordat er veel energie in gelegd werd, kwam die gelijkmaker er wel degelijk dankzij een heerlijk schot van TJ. Bij de aftrap van VVK bleek dat Kolder niet de enige is die denkt dat je vanaf de aftrap gewoon kan scoren. Hij bleek wel de enige te zijn die het ook kan. En doordat we niet zelfgenoegzaam na de gelijkmaker gas terugnamen, maar doordrukten, leek het alsof die tandeloze tijgers compleet uit de lucht gegrepen waren. Sterker nog, we kwamen gewoon op voorsprong door een goal van PK. Het harde weken wordt beloond. Nog zo’n dikke vijf minuten dit vasthouden. Wat nou tandeloze tijgers!
Soms zou het fijn zijn dat sprookjes net wat eerder stoppen. Maar het sprookje bleek eigenlijk vooral voor VKK geschreven te zijn. In plaats van dat we het slot op de deur gooien stappen we nu net verkeerd naar voren en dat leidt dom genoeg nog tot twee goals in de laatste vijf minuten. 2-3 verlies. Tijgers zijn we, maar wel met kunstgebitten die we af en toe uitspugen en klauwen die we veel te vaak intrekken.
HV