Forward bedankt!
november 26, 2023
In 2020 zouden we naar Manchester, maar dat ging destijds niet door, vanwege een virusje. Misschien kunt u zich dat nog herinneren. Toen gingen er al stemmen op om het te combineren met een bezoek aan Liverpool. Nu 4 jaar later gingen we alsnog, niet naar Manchester maar wel naar Liverpool.
De start werd verschillend ingevuld. Een beetje zoals we ook wel eens beginnen aan de wedstrijd. We hebben allemaal hetzelfde doel, maar niet allemaal dezelfde opvatting hoe we er komen. Leen en Dick waren al een dag eerder heen gevlogen. Een enkeling kwam ’s ochtends uit Utrecht of Kampen aangereden. Een behoorlijk grote groep had een dag eerder een hotel geboekt in Amsterdam, waar een nu al legendarische borrelplank genuttigd werd als ik de verhalen mag geloven. Aangezien ChatGPT er in het verslag een borrelplank met Toffee’s (fans van Everton) van maakte, heb ik toch maar besloten zelf een verslag te schrijven.
En ik pakte om vijf uur ’s ochtends de trein. Voor iemand die bijna nooit vliegt (het was de derde keer dat ik ergens heen vloog) had ik me al behoorlijk verbaasd over de vele paniekzaaierij die er vanuit Easyjet op me afgestuurd werd in mailtjes. Dat ik wel 3 uur van tevoren aanwezig moest zijn. Terwijl in de app stond dat je maximaal 2,5 uur voor de vlucht er moest zijn. Overigens altijd gecombineerd met de vraag of ik toch geen grotere koffer of een huurauto wilde, zodat ik bijna begon te twijfelen of ik dat wilde. Gelukkig durfde iemand anders met mij de gok ook wel aan, want ook Martijn zat in diezelfde trein. Volgens hem waren we dichter bij elkaar gekomen tijdens de treinreis. Dat is toch geweldig mooi dat iemand dat gevoel kan hebben.
Na een voorspoedige vlucht kwamen we in Liverpool aan. In de taxi naar het centrum kwam de eerste nieuwe ervaring van dit weekend naar voren. Ik kreeg door een telefoontje van Martijn een prachtig inkijkje hoe een advocaat met zijn secretaresse communiceert. Ik leerde er veel van, bijvoorbeeld hoe je een mailtje dicteert. Punt, nieuwe alinea.
Na een korte tussenstop om de ergste honger en dorst te stillen, togen we af naar het hotel. De eerste blikken in Liverpool leerde al dat het qua gebouwen een stad is zoals onze club. Oude en nieuwe (of beter minder oude) en mooie en minder mooie gebouwen wisselen elkaar af en toch lijkt het goed bij elkaar te passen. Vervang gebouwen door leden en je hebt onze club.
Het hotel was de volgende belevenis. Niet zo zeer de kamers (die waren prima, behalve die 1 meter 85 bedden dan), maar vooral hoe je er moest komen. Vierentwintig keer een richting uit, om vervolgens door een hoge lege kamer in het volgende gebouw te komen. Ik had het sterke vermoeden dat we minimaal één OZW’er ergens zouden vinden dit weekend die maar had besloten om ergens onderweg te slapen, omdat hij zijn kamer niet meer terug zou vinden. En ik sloot ook niet uit dat er ergens iemand wel zodanig zou verdwalen dat we die nooit meer terug zouden zien. Volgens mij is het meegevallen. Hoewel ik eerlijk gezegd niet geteld heb of we met evenveel terugkwamen als dat we heen gingen. Heerlijk dat ik die bestuurlijke verantwoordelijkheid niet meer draag. Ik hoop maar dat Leen zijn bestuurlijke verantwoordelijkheid wel genomen heeft. Heb ik die trouwens op de terugreis wel gezien? Nou ja, het zal wel goed gekomen zijn. Hoewel hij wel wat van slag was van de nieuwe naamvoorstellen die er bedacht waren voor onze mooie club.
Van tevoren hadden we een PowerPointpresentatie (geen geintje!) gekregen met het programma. Dat zag er veelbelovend uit. Zo stond er voor de eerste middag een riviercruise door Liverpool gepland. Ik zag de Stena Line-boot al liggen. Zo, de jongens hebben uitgepakt dacht ik nog. Maar op de een of andere manier gingen we maar niet naar die cruise toe. Het bleek dat de cruise meer bestond uit rondlopen in Albert Dock. Nu bleek dat gelukkig ook de moeite waard. Misschien maar beter ook toen ik hoorde dat Koert dacht dat we de Atlantische Oceaan zagen, waar de Ierse Zee was. Maar goed, zoals ik geleerd heb van de leraar Aardrijkskunde heeft topo niets met aardrijkskunde te maken.
De eerste kennismaking (en alle latere dat weekend) met het uitgaansgebied was ook een bijzondere ervaring. Veel livemuziek, waar ik op zich erg blij van wordt, maar allemachtig wat hadden ze het overal pokkenhard staan. Dat gaf als je in de uitgaanstraten liep echt een kakafonie van geluid. Misschien word ik gewoon oud, maar kan me niet voorstellen dat de gemiddelde Engelsman geen gehoorbeschadiging heeft.
Er viel nog iets op in het uitgaansgebied. Tja, hoe zal ik het zeggen. De klederdracht van de Liverpoolse vrouw viel nogal op. Ze waren nogal bedekt, waardoor je er moeilijk een voorstelling van kon maken hoe de meid er uit zag. Qua gezicht dan, want daar zaten dikke lagen make-up op. De rest was… nou ja, iets minder bedekt.
En het bezoek aan Goodison Park was ook een echte belevenis. Zo’n voetbalstadion midden in een wijk. Aan de overkant huizen, Je steekt de straat over, je wurmt je door een poortje. Dan loop je door betonnen hal, waar je bier in plastic flesjes krijgt een houten tribune op. We zaten helemaal bovenin. De beenruimte was niet helemaal optimaal. Je kon zeg maar net je voeten kwijt, maar dan wel dwars over waardoor je knieën in de rug van degene voor je drukten. Wel goede hurkoefeningen van Tebbens gezien. En dat voor slechts een schamele 80 euro. Hoe Everton in financiële problemen gekomen is, is me een compleet raadsel.
Sportieve problemen zag ik wel. Het was mijn eerste Premier League wedstrijd die ik bijwoonde, maar het spel liet zich nog het meest typeren door ‘Op goed geluk’-voetbal vond ik. Pickford (Portret) doet een lange bal naar voren en je hoopt er het beste van. Nou, dat lukte, want uiteindelijk schoot de keeper van Burnley de bal tegen een speler aan, waardoor die in de goal belandde. Op de tribune werd er beweerd dat een OZW-keeper dat nooit zou gebeuren. Ik kan u vertellen, een Heerenveen-keeper wel.
Ik was trouwens van tevoren nog bang of ik nog wel mee mocht nu ik besloten had niet meer te voetballen. Tijdens de trip werd mij overduidelijk gemaakt dat ik me daar geen moment druk over had moeten maken. Ik mag ongelofelijk blij zijn dat ik nog mee mag, ondanks het feit dat ik Fries ben, werd maar eens herhaaldelijk naar voren gebracht. Trots op dat ik de gedoog-Fries van OZW ben.
Liverpool kent ook wat muziekgeschiedenis. Er schijnt een bandje, genaamd The Beatles ooit in dit stadje rondgelopen te hebben. Het was mooi te zien hoe ze dat subtiel af en toe naar voren wilden brengen. Zo was er een straat waar op een gegeven moment geen enkele verwijzing naar The Beatles naar voren was gekomen, maar gelukkig bleek er een zaak op de hoek te zitten die Rubber Soul heette.
Ik heb werkelijk waar ontzettend genoten van het weekend. Ook fijn is dat je af en toe uitvliegt in kleinere en grotere groepjes, er ruimte is om je eigen ding te doen en jezelf te zijn. Zo heb ik de zaterdagochtend in mijn eentje doorgebracht bij The British Music Experience over de Britse muziekgeschiedenis en daar werd ik erg blij van. Gingen anderen op verkenningstocht door China Town, waar ik de indruk van kreeg dat China Town in New York in het niet erbij valt, leerde ik dat LaWa gewoon een woord is voor Lange Wandeling. Er waren zelfs drie mannen die op zondagochtend gingen hardlopen. Ook typisch OZW dat er dan na de tijd niet geklaagd wordt dat het tempo aangepast moest worden, maar dit alleen maar subtiel naar voren gebracht wordt. Ik heb nog op een 138 meter hoge radiotoren genoten van het uitzicht. Wel apart om te merken dat die verre van bewegingsvrij was. En toch, ook al gingen we soms uit elkaar, kwamen we ook altijd weer bij elkaar, zoals het hoort in een team.
In eerste instantie was het een domper dat het weekend afgesloten werd met 2,5 uur vertraging van het vliegtuig. Echter bleek het symbolisch. Want het hoogtepunt moest nog komen en dan is het natuurlijk mooi dat je op dat moment ook op je hoogste punt van de reis achteraf te horen krijgt dat op dat moment één van de voetbalmaten meemaakte dat het wonder van nieuw leven meemaakte. Ook nog eens met een prachtige naam waar een ander leven mee geëerd werd.
Leve OZW!
Hedzer
