Stadspark 6 - OZW 3
8 september 2019
Zaterdagavond. Half zeven. Daling nog onderweg naar de Toeter. De eersten zullen de laatsten zijn en andersom. Zijn teamies en technische leiding kijken reikhalzend uit naar zijn komst want dan kan de OZW-3 bijeenkomst van start. In de meantime lijken ze zich overigens goed te vermaken en wordt de ene na de andere exotische biersoort geproefd, nou ja naar binnen gewerkt. En dan. De aftrap. Met beamers, presentaties, foto’s en woorden. Heel veel en vooral mooie woorden en aan het eind een rondvraag die geheel in de traditie van de ALV geen rondvraag blijkt te zijn. Goede dingen moet je ook niet willen veranderen.
Wat het afgelopen seizoen goed ging? Het uitje naar Berlijn. Met stip op één! En de teamspirit. Dat bleek ook wel uit de opkomst die zelfs beter was dan die op de ochtend daarna. Wat beter kan? Volgens sheet 23 van de slideshow was dat iets met ‘de lopende bal’ maar of iemand dat begreep? Voor de goede orde; deze sheet was al klaar voor afgelopen woensdag toen een excellerend derde de vrienden van het tweede van het kastje naar de muur (en weer terug) stuurden. Maar de boel scherp houden kan nooit kwaad zal Dick hebben gedacht.
De meeting liep op rolletjes ondanks een rondhangende haan, Nico’s vertraagde Nacho’s, hamburgers die in ieder geval niet ‘home-made’ waren en het ontbrekende toetje. Maar wat zou het. We waren samen. En dat is niet alleen. En over Leen gesproken; prachtige, waarachtige woorden. TJ voorzag dit emo-moment al en deelde spontaan servetten uit voor het snotteren. Het kenmerk van de spits in vorm en bovenal in zijn nopjes.
Dit was -om verwarring te voorkomen- geen uitzwaaiactie voor Dick na een seizoen waarin geen enkele prijs werd gepakt en medeleider Herman wel zijn conclusies trok. Hij zit stevig in het zadel lijkt het en heeft met Hedzer, Lars en Jan trouwe en kundige medestanders om de klussen deze jaargang te klaren. Daarbij mag niet onvermeld blijven dat we dit jaar een revolutionair concept gaan toepassen dat ik uit concurrentieoverwegingen niet zal uitspellen maar het zag er meer dan indrukwekkend uit met al die pijltjes. Wat zo mogelijk nog meer opviel was dat ‘de nieuwe Rick’ ogenschijnlijk als één van de weinigen begreep wat hier mee bedoeld werd. Nu al een topaankoop dus.
Opvallend bleek wel dat ons technisch hart de focus vooral op de competitie heeft terwijl ieder van ons team weet dat de kortste route naar een prijs dit seizoen slechts twee keer 35 minuten is. Maar goed. Ook dat is OZW zullen we maar denken.
Na het eten, drinken, zingen, dansen en sjansen was het tijd voor enkele uren nachtrust. Stadspark had namelijk lucht gekregen van ons samenzijn op de zaterdag en de aanvangstijd van de bekerwedstrijd op 9 uur vastgesteld. Dat is tegenwoordig echter ook niet meer voldoende om de matadoren van het derde te laten schrikken. Oké, de eerste helft was ondanks het nieuwe kunstgras wat stroef maar na enkele wissels en een peptalk in de rust werd Stadspark onder het toeziend oog van een aantal scouts van het tweede overtuigend van de mat gespeeld. Dat Wim (twee keer prijs), FaFa en TJ de trekker overhaalden is natuurlijk leuk voor ze, en voor Erik Bakker die dit jaar zijn ‘player of the year’ competitie nieuw leven heeft ingeblazen, maar het was het resultaat van dynamisch teamspel en inzet. Dat wat ons dit seizoen hopelijk ver gaat brengen.
De seizoensoeverture met 4-0 winnen. Het kan minder. Maar weten jullie wat ik denk? Het wordt nog veel mooier…
Bram
