OZW nieuwjaarsdiner
28 januari 2023
Tradities. Eerlijk gezegd heb ik geregeld het gevoel dat we het bij onze mooie club vaker over ‘tradities’ en ‘des OZW’ hebben dan dat er echt sprake van is. Ook dat is een soort traditie geworden, zeg maar. Af en toe blazen we zelfs oude vervallen tradities (is het dan nog een traditie, kun je je afvragen) weer nieuw leven in en meteen heeft de soos van OZW in de Bres op vrijdagavond weer de status van traditie.
Zo heb ik de geboorte van de traditie van het nieuwjaarsdiner nog meegemaakt. Bij de derde editie werd het al traditie genoemd. We zijn ook gemakkelijk met het inwisselen van tradities. Eerst was het de traditie dat het plaatsvond in de kantine, daarna dat het op het suikerfabriek-terrein was en na een kort uitstapje zijn we daar weer terug, maar niet op de traditionele locatie op het terrein.
Ik constateerde dat een week eerder met Eurosonic ook al, maar ook bij deze avond gold dat je toch snel geneigd bent om te vergeten dat dit toch echt drie jaar geleden was dat dit voor het laatst heeft gekund. Ergens ook jammer hoe snel iets weer normaal, zeg maar bijna traditioneel, aanvoelt. Soms is het ook goed om te beseffen hoe bijzonder het eigenlijk is. En een bijzondere avond werd het.
Er werd noodgedwongen met meer tradities gebroken. Zo was Pedro bij afwezigheid (hoewel? Daar kom ik nog op terug) van de traditionele maar ook legendarische spreekstalmeester Tim Teisman, degene die op meesterlijke wijze de avond aan elkaar praatte. Hij moet nog even oefenen op de namen; het hebben over de mooiste naam van de noordelijke voetbalvelden en hem dan vervolgens verkeerd uitspreken, maar het is hem vergeven. De gerechten mocht Michiel aankondigen. En die nam zijn taak serieus, want hij oefende aan tafel alvast. Daardoor was de verrassing van wat ik kreeg wel verpest, maar de discussie over hoe het een en ander uitgesproken werd was me ook veel waard.
De aankleding van de ruimte was al prachtig met zwart-witte slingers en ballonnen en mooi gedekte tafels. Een geweldige fotomachine zorgde voor een blijvende herinnering. Alleen op basis daarvan was de avond al de moeite waard.
Maar die werd nog mooier door het inbellen van leden van uit het verre westen. Dat begon al met Tim Teisman. Er zijn weinig OZW-leden die er mee weg komen dat ze niet de eetlust verpesten door in hun blote bast op groot scherm te verschijnen. Of Tim Teisman bij die leden hoort, laat ik geheel aan uw eigen mening over. Fijn om te zien dat hij toch nog het podium kreeg en dat hij dit geheel volgens traditie ook vervolgens met verve nam. Zelfs nog met een zeer genereus aanbod dat we een uur op zijn kosten mochten drinken. Of was het nu Pedro die dit hem ontfutselde. Wat dat betreft zou hij naast een goede spreekstalmeester ook een goede penningmeester zijn, vermoed ik.
Later Rob Abbringh en Rick Kootstra die ook nog even inbellen. Mooi hoe Rick nog even duidelijk maakt dat familiegeluk ook veel waard is. Als je maar niet vergeet dat dat familiegevoel er ook bij OZW is. Nu wordt de FIFA wel eens vergeleken met de maffia en laat daar ook nou dat familiegevoel regelmatig benoemd worden. Gelukkig speelt dat niet bij OZW. Hoewel, als ik zag hoe Rob en Tim erbij zaten. Toch nog maar weer eens die boekhouding eens goed doorlopen.
Daardoor waren de leden die er niet waren er ook bij. Bij ons aan tafel kregen we het ook nog even over de leden die er helaas helemaal niet meer zijn. Zo spraken wij even met liefde over Frank ter Elst. Maar we hebben in de loop der jaren helaas wel meer leden verloren. Ook die horen bij de OZW-familie en worden niet vergeten.
En het feest was nog niet klaar daarmee. Vele filmpjes van grootheden die ons een goed diner wensten. Eén dacht de ballotage hier alvast mee te omzeilen en deed al een open sollicitatie voor na zijn carrière. Binnen de FC zou het mooi zijn als ze dezelfde scherpte in hun filmpjes ook eens op het veld en in het beleid zouden tonen. En Dick Lukkien bracht nog maar eens subtiel naar voren dat, anders dan Marcel ons graag doet geloven, de tekortkomingen van Marcel Roode echt niet allemaal bij OZW zijn ontstaan.
En dan heb ik het hoogtepunt nog niet genoemd van het geheel terecht benoemen van Wouter Warnaar en Dick van der Es tot lid van verdienste. Ook die kregen het podium wat ze verdienden. Leen vertelde nog dat de ballotage, nog zo’n traditie, vroeger toch echt er anders uit zag. Die vond namelijk plaats op een parkeerplaats. Ik ben blij dat hij verdere details achterwege liet. Dat was ten tijde dat Henk Ludolphy voorzitter was en wat was het mooi dat hij er ook was met zijn ruim 90 jaar.
Na het diner was het tijd om de traditionele openingsdans te doen door de nieuwe leden en aanhang. Het scheelde dat we drie jaar geen diner gehad hadden, waardoor het podium goed gevuld was. Ook mooi om te zien dat Ad eigenlijk niet kon wachten om ook de dansvloer op te kunnen. Eén van de fijne dingen van onze club is dat een ieder zichzelf mag zijn. Dus waar de een lekker los gaat, drinkt de ander nog lekker een drankje. Alles is best.
Even dacht ik nog dat er toch nog een traditie verbroken werd. Zo dacht ik Bonne voor het eerst in mijn leven met een glas fris te zien. Bleek gelukkig gin-tonic te zijn om Tim een beetje op kosten te jagen. Gelukkig, zo kende ik hem weer.
Even voor twaalven afgetaaid. Waarom? Er moest morgen weer gevoetbald worden. Het spelletje wat ons uiteindelijk allemaal bindt. Relatief fris en fruitig speelden we een ook al bijna traditionele wedstrijd tegen Forward. Dan ben je natuurlijk ook gauw relatief fris en fruitig ten opzichte van de tegenstander maar toch. Met een scheidsrechter die de handjes in zijn zakken hield, want anders werden ze koud. Ik had bijna met hem te doen. Marnix de eerste helft disciplinair op de bank, omdat hij onze club toch niet echt goed vertegenwoordigd had met maar twee treffers bij latje trappen. Ook dat is Des OZW. Bleek precies de goede terging voor Kolder, gezien de vier goals in de tweede helft. 1-9 werd het. Lekker. Maar belangrijker vond ik toch dat een aantal spelers weer voor het eerst op het veld stonden na lange blessures, zoals bijvoorbeeld Erik Bakker en TJ. Plezier op het veld met elkaar, ook daar gaat het om.
Ik kan dit stuk alleen maar afsluiten met een traditie. LEVE OZW!
H V